Na alles wat ik tot nu gehoord, gelezen, gezien en gedaan heb voel ik me wat overweldigd door alle mogelijkheden. De kennis die ik dacht te hebben is eigenlijk toch zeer beperkt. Gelukkig ben ik tot het besef gekomen dat ik niet alles hoef te weten en dat er ook dingen zijn die ik niet wil weten! Dat lucht wel op!
Wat het Web 2.0 betreft zie ik wel de mogelijkheden voor het onderwijs. Ik kan me voorstellen dat bijvoorbeeld de collectiemanagers op een blog of wiki in samenwerking met de opleiding studieboekadviezen geven en recensies plaatsen. Een digitale invulling het verlengstuk van de fysieke dienstverlening. Ik noem maar wat, gelukkig is daar al genoeg over geschreven. Web 2.0 is vooral sociaal. Het is de bedoeling dat je alles wat je doet op het internet deelt met anderen en dat je ook gaat werken met anderen. Wanneer je iets tegenkomt op het internet, dan kun je dat delen met je collega's, vrienden en familie. En dus ook een docent met zijn studenten. Een bibliotheek zonder muren, zonder grenzen. Mooie gedachte toch..
Toepassingen zoals Flickr e.d. zijn meer voor jezelf. Persoonlijk hoef ik niet alles te delen met iedereen. Een blog daarentegen is wel nuttig in mijn werk als catalograaf. Samen met mijn andere catalogravinnen een blog delen en hopelijk met andere catalogiseerders. Dat zie ik wel zitten..
Ten slotte: tot nu toe heb ik met veel plezier de 23dingen gedaan en veel geleerd. Ietwat gefrustreerd, maar nu ik mijn beperkingen heb geaccepteerd zie ik het vervolg met genoegen tegemoet..
foto Peter Welleman
Geen opmerkingen:
Een reactie posten